“Deze crisis hadden wij kunnen voorkomen als men ons bemiddeling had gevraagd” is een van de uitspraken van de 52ste editie van de Amsterdamse Debatten die op 7 april j.l. werd gehouden.
Aan deze maandelijkse debatavond nemen o.a. politici, academici, bestuurders van diverse zelforganisaties, schrijvers en journalisten (ruim 30 deelnemers) met een Turkse achtergrond deel. Tijdens deze editie van de debattenreeks komt het thema “De diplomatieke crisis tussen Turkije en Nederland, de effecten en de oplossingen” aan de orde.
Turken hebben de ergste last van…
Op 11 maart heeft de relatie tussen Turkije en Nederland een enorme deuk opgelopen en sindsdien zijn de diplomatieke betrekkingen op een laag pitje. Er worden over en weer uitspraken gedaan door diverse politici van beide landen waardoor de situatie steeds grimmiger wordt. De gevolgen van deze crisis zijn nu al voelbaar op allerlei terreinen. De deelnemers van het debat zijn het er unaniem over eens dat de Nederlandse Turken hier de ergste last van hebben. Mensen met een Turkse achtergrond worden op school, op werk, in portclub, tijdens sociale ontmoetingen voortdurend aangesproken en zelfs ondervraagd. Gezamenlijke activiteiten worden geannuleerd of uitgesteld, winkeliers worden vermeden. Al met al een zorgelijke ontwikkeling volgens de deelnemers. Het tij moet hoe dan ook keren en deze onaangename ontwikkeling moet worden beslecht, is het logisch gevolg aldus de aanwezigen.
Loyaliteitskwestie?
Volgens de deelnemers worden de Nederlandse Turken als speelbal gebruikt door de politici van beide landen om electoraal gewin. “Ondanks het feit dat wij hier niet om gevraagd hebben, krijgen wij er in ons dagelijks leven voortdurend mee te maken, wij worden voor de keuze gesteld om tussen twee landen te kiezen en onze loyaliteit wordt in twijfel getrokken” aldus de deelnemers. Ook wordt het hebben van de dubbele nationaliteit steeds in relatie gebracht met loyaliteitskwestie terwijl er een groot verschil is tussen loyaliteit en nationaliteit. Nationaliteit is een staatskundig begrip terwijl loyaliteit een gevoelskwestie is, volgens de deelnemers.
Meeste Turken zijn getraumatiseerd
De couppoging op 15 juli j.l. wordt door de deelnemers als een van de oorzaken genoemd van ontstane situatie. Door deze couppoging is de Turkse gemeenschap enorm getraumatiseerd. Bovendien begrijpen zij niet waarom de westerse wereld de coupplegers in bescherming neemt. Dat wekt de woede op van zowel politici als burgers van Turkije, aldus de deelnemers.
Integratie is wel gelukt
Sommige deelnemers zijn van mening dat de Turkse gemeenschap in Nederland de hand in eigen boezem moet steken en zelfkritiek moet tonen terwijl anderen spreken van zelfvertrouwen. Volgens de tweede groep is er geen sprake van mislukte integratie, integendeel, met ruim 20 duizend ondernemers die samen voor 50 duizend arbeidsplaatsen zorgen en miljarden omzet draaien, politici die zowel landelijk als lokaal actief zijn, academici, specialisten op allerlei terreinen is er een duidelijke participatie in de samenleving. Natuurlijk zijn er nog vele verbeterpunten waarvoor de aandacht van de bestuurders getrokken moeten worden. Discriminatie op allerlei terreinen is een feit, werkloosheid, onderwijs, participatie in maatschappelijk leven zijn dan ook de belangrijkste aandachtspunten, aldus de deelnemers.
Om de crisis te beslechten moet er snel een dialoog gestart worden tussen de betrokkenen waarbij beschuldigingen over en weer geen ruimte krijgen, aldus de deelnemers. Volgens de deelnemers moet iedereen letten op zijn taalgebruik en niet doorgaan met uitzichtloze discussie en uitspraken. In plaats daarvan moet men elkaar ruimte geven om naar elkaar toe komen. De Turkse gemeenschap kan daarbij een bemiddelende rol spelen, mits ze daar ruimte voor krijgt, vinden de deelnemers.
Samenwerking is noodzakelijk
De deelnemers is het er over eens dat de Turkse gemeenschap in Nederland een gemene deler moet vinden waarbinnen de samenwerking tot stand wordt gebracht. Als voorwaarde voor de mogelijke samenwerking wordt het respecteren en accepteren van verschillen genoemd. Als wij erin slagen dat wij op basis van een gemene deler samenwerken worden wij ook als gesprekspartner gezien door gezaghebbers, aldus de deelnemers.
Tot slot zijn de deelnemers unaniem van mening dat de Turkse gemeenschap haar wensen kenbaar moet maken aan de politieke partijen die op dit moment bezig zijn met de coalitieonderhandelingen.
Ahmet Suat Arı
Moderator Amsterdam Debatten